قصه گل و تگرگ

 

ﻗﺼﻪی ﻣﻦ و ﻏـﻢ ﺗﻮ
‫ ﻗﺼﻪی ﮔﻞ و ﺗﮕﺮﮔﻪ
‫ ﺗﺮس بی ﺗﻮ زﻧﺪه ﺑﻮدن
‫ ﺗﺮس ﻟـﺤﻈﻪﻫﺎی ﻣﺮﮔﻪ
‫ ای ﺑﺮای ﺑـﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدن
‫ ﺑﺎﻳﺪ از ﺑﻮدن ﮔﺬﺷﺘﻦ
‫ ﺳـﺮ ﺑـﻪ بیداری ﮔﺮﻓﺘﻪ
‫ ذﻫﻦ ﺧﻮاب آﻟﻮده‌ی ﻣﻦ
‫ ﻫﻤـﻴﺸﻪ ﻣـﻴﻮن ﻗـﺎب ﺧﺎلی درﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪ
‫ ﻃﺮح اﻧﺪام ﻗﺸﻨﮕﺖ ﭘﺎک و روﻳﺎیی ﻧﺸﺴﺘﻪ
‫ ﻛﺎش ﻣﻴﺸﺪ ﭼﺸﺎم ﺑﺒﻴﻨﻦ
 ﻃﺮح اﻧﺪام ﺗـﻮ داره
‫ زﻧﺪه ﻣﻴﺸﻪ ﺟﻮن ﻣﻴﮕﻴﺮه
‫ ﭘﺎ ﺗﻮی اﺗﺎق ﻣﻴذاره
‫ ﻛﺎش ﻣﻴﺸﺪ ﺻﺪای ﭘﺎﻫﺎت
‫ ﺑـﭙـﻴﭽﻪ ﺗـﻮ ﮔـﻮش داﻟﻮن
‫ ﻃـﺮف داﻟـﻮن ﺑـﮕﺮده
‫ ﺳﺮ آﻓﺘﺎبگردوﻧﺎﻣﻮن
‫ ﻛﺎش ﻣﻴﺸﺪ دوﺑﺎره ﺑﺎﻏﭽﻪ
‫ ﭘـﺮ ﮔـﻠـﻬـﺎی ﺗـﻮ ﺑـﺎﺷـﻪ
‫ ﻏﻨﭽﻪی ﺳﻔﻴﺪ ﻣﺮﻳﻢ
‫ ﺑﺎ ﻧـﻮازش ﺗﻮ واﺷﻪ
‫ ﻛﺎش ﻣﻴﺸﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﻴﺸﻪ
‫ ﻧـﻤـﻴﺸﻪ ﺑـﻴﺎی دوﺑﺎره
‫ ﻧﻤﻴﺸﻪ دﺳﺘﺎت ﺗﻮ ﮔﻠﺪون
‫ ﮔـﻠـﻬـﺎی ﻣـﺮﻳـﻢ ﺑـﺬاره
‫ ﻛﺎش ﻣﻴﺸﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﻴﺸﻪ
‫ اﻳـﻦ ﻣـﺮام روزﮔـﺎره
‫ رﻓﺘﻨﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺑﻮد
‫ دﻳﮕﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻧـﺪاره

 قمیشی_گل و تگرگ

 عکس/مهدیه مدنی_photo by myself